De eerste vrouwelijke krantenuitgever van de VS -Katharina Graham (Meryl Streep) -moet de knoop doorhakken om, ondanks een rechterlijk verbod al dan niet geheime documenten over de vietnamoorlog te publiceren. Hoe een vrouwelijke leider zich staande houdt in een turbulente omgeving, onder grote druk. Hoe ze haar morele kompas scherp afstelt, het gesprek aangaat, risico’s afweegt.
Spannend drama over onderzoeksjournalistiek dat als prequel naadloos zou passen bij Watergate-klassieker All the President’s Men (1976), die zich ook bij The Washington Post afspeelde. Hoewel het verhaal zich volgens vertrouwde lijnen ontvouwt, is het pakkende, actuele materie met een nadrukkelijk feministische toon. Oscarnominatie voor beste film en voor Streep. het kijken waard.
In dit boek “De omwenteling of de eeuw van de vrouw” vertelt schrijfster Suzanna Jansen aan de hand van het leven van haar moeder, haar oudere zus en zichzelf; de ware geschiedenis van de emancipatiestrijd. Je leest er hoe vrouwen ondergeschikt en dienstbaar moeten leven en hoe de strijd verliep om te worden behandeld als gewoon mens. Weet jij hoe schrijnend langzaam de stappen naar gelijkwaardige behandeling van mannen en vrouwen in ons land zijn gezet?
Ik moest af en toe even stoppen met lezen om bij te komen, maar ook om me te verbazen over mijn onwetendheid… Dat het nog maar zo kort geleden is dat…
Een paar “historische” data;
1984 telt de gehuwde vrouw volwaardig mee voor de inkomstenbelasting; de aftrekposten en belastingvrije som zijn voortaan voor de hoogstverdienende, niet meer automatisch voor de man.
1980 gelijk loon voor ambtenaren en ambtenaressen
1980 wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij de arbeid; alle posities moeten openstaan voor vrouwen en mannen
1974 wet gelijk loon voor vrouwen en mannen, geldt niet voor ambtenaressen
1956 eerste vrouwelijke minister in Nederland
1956 wordt er afgeschaft dat de vrouw handelingsonbekwaam wordt als ze trouwt; een getrouwde vrouw is niet langer ondergeschikt aan haar man
1922 mogen vrouwen in Nederland voor het eerst naar de stembus
Ruth Bader Ginsburg; werd 87 jaar en was tot aan haar dood in 2022 rechter bij het hoogste gerechtshof van de Verenigde Staten. Haar bijnaam ‘notorious (beruchte) RBG’ omdat ze onuitputtelijk -en succesvol- werkte aan een betere wereld voor alle genders en minderheden. Maar niet zonder tegenwerking.
Dit is een documentaire over een vrouw die zo doortastend, indrukwekkend en tegelijkertijd zo nuchter is als rechter en jurist. Geen wonder dat ze is uitgegroeid tot icoon, waarover boeken geschreven zijn en films en ‘memes’ gemaakt zijn. Ondanks al deze openbare informatie over haar, springt deze documentaire gemaakt door Betsy West en Julie Cohen er toch uit. Dit openhartige portret laat niet alleen zien hoe Ginsburg de wereld veranderde met haar juridisch activisme, maar ook hoe ze de vrouw geworden is die zij is. Van haar jeugd tot de slapeloze nachten, waarin ze haar Harvard studie combineerde met het opvoeden van een baby. De docu RBG laat dat je respect voor deze verbluffende vrouw groeien; elke minuut die je kijkt.
Wild; de verfilming van het boek geschreven door Cheryl Strayed over haar wandeltocht over de Pacific Crest Trail. Een jonge vrouw die de problemen in haar leven niet meer overziet besluit een wandeltocht van meer dan 1000 mijl te lopen om zichzelf te vinden. Kijkplezier; alleen al om te zien hoe ze haar rugzak-voor-onderweg veel te vol propt in de hoop om goed voorbereid op reis te gaan. Het is geen reisverslag, geen natuurfilm, en als je het allemaal niet te letterlijk neemt en de metaforen durft te zien; dan haal je er voor jezelf en je eigen leven gegarandeerd ook iets uit. Travel light bijvoorbeeld…
TL; DR Over het belang van luisteren naar je ambitie; als je je ambitie negeert dan verdwijnen je eigenheid en de lol snel uit je leven. Wat luisteren naar je ambitie zonder dat je het werkt moeilijk maakt; het maken van keuzes, de verschillende levensfasen die je ambitie doen veranderen, meningen van anderen die je kunnen beïnvloeden en, niet te vergeten, vrouwen maken het zichzelf ook niet gemakkelijk. Tenslotte wat handvaten om méér trouw te kunnen zijn aan je ambitie.
Je ambitie realiseren – hoe doe je dat?!
Vrouwen met ambitie in leven en werk hebben soms zoveel stress dat je ze niet meer hoort schaterlachen. Ze houden veel ballen in de lucht en durven er geen één te laten vallen: werk, carrière, gezin, relatie, sociale contacten. En oh, ze zijn er goed in! Ze kunnen alles in de lucht houden. Ze zijn slim, hoogopgeleid, gemotiveerd, werken hard en krijgen alles voor elkaar.
Maar ze hebben altijd haast, houden krampachtig vast aan alles wat moet en gaan al mopperend mee in de stroom van alledag. Vol schuldgevoel en ontevredenheid over zichzelf, hun werk en hun leven. Toch zetten ze door, want ze maken af waar ze aan begonnen zijn, maar het is lang geleden dat er nog echt gelachen werd.
Herken je jezelf? Dan is deze blog voor jou!
Want deze blog gaat over vrouwen die zo op kunnen gaan in hun leven en verantwoordelijkheden dat ze hun ambitie uit het oog verliezen.
Ambitieuze vrouwen die alles kunnen en hebben, maar vergeten van een afstand naar zichzelf te kijken (nou ja, vergéten, ze hebben er niet eens de tijd voor). Ze vragen zich niet af of wat ze doen nog in lijn ligt met hun ambities en of die nog stroken met de realiteit van vandaag.
Juist als je alles kan, is het belangrijk om die ambitie in de gaten te houden en te kijken wat je écht wilt met je leven.
Mijn oproep aan jou is: realiseer je ambitie!
Ken je ambitie en doe je best die waar te maken. Want zonder je ambities te volgen verlies jij een centrale rol in jouw leven. Je wordt dan iemand zonder verhaal, zonder eigen motieven en prestaties. Je reduceert jezelf tot een onzichtbaar en onhoorbaar mens, waar niets eigens van overblijft.
Je stress loopt op en je schaterlach verdwijnt. Dat is toch zonde?
Hoe heerlijk zou het zijn als je weer zou kunnen schaterlachen, jij vrouw met ambitie! Als we je stralend rond zouden zien lopen, energiek en doelgericht.
Vrouwen met ambitie zijn leuke en sterke vrouwen. Ze zijn kritisch, willen iets en hebben het lef om onder ogen te zien dat ze zelf iets moeten veranderen. Ze weten dat hun levens soms complex zijn en hebben de durf om te erkennen dat ze niet alles alleen hoeven doen.
Ze vergeten alleen wel eens te luisteren naar hun ambitie…
Wat is ambitie?
Ambitie is de innerlijke drive die ons aanspoort onze behoeften te vervullen, datgene waar je je op wilt richten in je leven. Het bevat alles waarvoor je je wilt inspannen, je gedroomde toekomstbeeld en iets wat je wilt bereiken.
Ambitie is niet statisch, maar blijft veranderen omdat je leven, behoeften en vermogens zich voortdurend ontwikkelen.
Wanneer onze emotionele behoeften vervuld worden en onze vermogens goed gebruikt worden zijn we geestelijk gezond. Wanneer onze behoeften niet vervuld zijn, of onze vermogens verkeerd gebruikt worden ervaren we stress.
De honger die we voelen om onze behoeften en vermogens optimaal te benutten wordt ‘gevangen’ in het begrip ambitie.
Wat gebeurt er als je je ambitie negeert?
We luisteren niet altijd naar onze ambitie, we kennen onze ambitie niet, of we volgen onze ambitie niet. Je kan natuurlijk gewoon blijven doen wat voor je voeten komt en je ambitie negeren. Gewoon doen, zonder bij jezelf na te gaan waar het jou nou om gaat in je leven.
Dan maak je geen keuzes die bijdragen aan het vervullen van je ambitie en doe je maar wat. Vaak vervul je zo je emotionele behoeften niet en op den duur raak je daar gestrest van. Dan voel je bijvoorbeeld: verveling, een gemis, onrust, rusteloosheid, iets anders willen, nooit eens even kunnen zitten niks doen of niets af kunnen maken.
Dit kan zelfs uitmonden in chronische stress, een burnout, depressie, angsten, woedeaanvallen of een verslaving.
Schaterlachen en stress
Werken aan het realiseren van je ambitie heeft een positieve invloed op de balans in je leven en een schaterlach is daarvoor een indicator. Blijf je dicht bij je ambitie, dan ga je schaterlachen. Negeer je die, dan word je gestrest, rusteloos en somber.
Te lang te veel stress is een gevaar voor je schaterlach. Alle ballen in de lucht houden zonder dat er een lachje vanaf kan, is soms helemaal niet erg; als je maar weet waar je het voor doet en dat het tijdelijk is.
Waarom is het moeilijk voor vrouwen is om hun ambitie te realiseren
De balans tussen schaterlachen en stress blijft een uitdaging voor vrouwen met ambitie. Het is geen eenmalige keuze, maar een voortdurende zoektocht en een balans die snel uit evenwicht raakt.
Als je écht naar jezelf luistert, dan weet je eigenlijk wel wat goed voor je is en wat je wilt, maar om het dan ook te doen… Dat is makkelijker gezegd dan gedaan!
Voor vrouwen met ambitie zijn aandachtspunten om die balans te bewaren:
het maken van keuzes
de verschillende levensfasen die je, gewild of ongewild, doormaakt
de meningen van anderen die je kunnen beïnvloeden
en, niet te vergeten, vrouwen maken het zichzelf ook niet gemakkelijk
Je ambitie realiseren gaat niet vanzelf: je moet keuzes maken
Die schaterlach blijft niet vanzelf om je heen hangen in onze veranderende wereld. Daar moet je dingen voor doen en dingen voor laten: dat heb je zelf in de hand.
Wij zijn groot geworden met het idee dat we alles kunnen krijgen wat we willen en dat zou ons ook gelukkig maken. Alles kan en daar gaan we: de wereld ligt aan onze voeten, en dat zijn we gaan geloven. Dat de werkelijkheid weerbarstiger is, daar ben je inmiddels wel achter.
We groeien op (thuis, op school, cultuur) met het idee “we kunnen alles”. Ja “we” kunnen alles, maar ‘we’ worden niet zomaar gelukkig. En “we” willen een heleboel en als “we” dan alles hebben zijn “we” tot onze verbazing niet gelukkig maar moe.
Die eindeloze vrijheid die “alles kunnen krijgen” je biedt, heeft in werkelijkheid een keerzijde. Want hoe meer vrijheid, hoe meer keuzes je te maken hebt. De veelheid aan keuzes brengt verantwoordelijkheid met zich mee: je moet kiezen, en niet kiezen is ook kiezen. Maar op al dat kiezen zijn we helemaal niet voorbereid. We hebben toch het idee dat het allemaal vanzelf goed komt.
Op een gegeven moment moet je zelf vorm en invulling te geven aan je leven door keuzes te maken. Eerst gaat het heel lang als vanzelf “goed’. School, studie, relatie, werk, carrière. En dan begint het. Het gaat ineens niet meer vanzelf met je leventje. Je maakt keuzes of geen keuzes.
En dan begin je het ook te voelen. Je vraagt je dan af: “is dit het nou?”. Maar het lachen is je dan inmiddels al vergaan. Dat is soms het eerste moment waarop je voelt en ziet: ik moet op een andere manier keuzes gaan maken. Je zult het maken van keuzes misschien moeten leren.
Uiteindelijk draait het daar om; jij moet verantwoordelijkheid nemen voor je leven. Dat kan beginnen met op onderzoek te gaan naar jouw ambitie. Daar moet je tijd voor nemen, in een veilige omgeving, zonder stress, zodat je aandachtig kunt zijn.
Als je hebt leren kiezen en je ambitie kent, structureert dat je keuzes en worden keuzes ineens logisch. Zo voorkom je dat je losse, onsamenhangende keuzes gaat maken of de dingen blijft doen die je zomaar tegen komt. Je leert zo wat er hapert, waarin je moet investeren en waar voor je dat doet.
Je werkt met je ambitie voor ogen meer gestructureerd naar je doelen en naar je schaterlach!
Kies voor jezelf
Het woord ambitie stamt uit het midden van de 14e eeuw en komt voort uit ‘het rondlopen om stemmen of complimenten te horen’. En in dat “horen” daar zit ‘m de crux voor jouw geluk, jouw schaterlach en het realiseren van je ambitie.
Probeer je het goed te doen in de ogen van anderen of probeer je het goed te doen in je eigen ogen?
Het gaat in jouw leven natuurlijk om jouw behoeften, jouw ambitie en niet om die van iemand anders. Het is moeilijk om naar jezelf te luisteren en je niet af te laten leiden door je verwachtingen, overtuigingen en aangeleerde patronen en om zo jouw ambitie duidelijk te krijgen!
Kiezen is moeilijk, maar kiezen voor jezelf wordt nog moeilijker omdat anderen ook meningen en verwachtingen hebben over jou en je leven. Dat maakt het formuleren en herformuleren van jouw ambitie en het echt goed naar jezelf luisteren vaak niet makkelijker.
Met ambitie is het net zo als met meningen: ieders ambitie is anders en iedereen geeft er weer een andere invulling aan. Het gaat erom je te realiseren wie jij bent en wat jouw behoeften zijn. Met zo’n uitgangspunt kun je je leven inrichten en raak je in balans.
Neem verantwoordelijkheid voor je eigen welzijn, hou vast aan je eigen ambitie: maak je eigen keuzes en regel je leven er om heen. Dat zal niet altijd zonder commentaar gaan, maar uiteindelijk telt alleen je eigen applaus.
Levensfasen: school, werk en nu?
En dan weet je wat je ambitie is, je wilt die ambitie realiseren, bent lekker bezig en dan… Dan verandert er ineens iets in je leven en dreigt je schaterlach te verdwijnen.
Vrouwenlevens blijven maar veranderen, je behoeften en vermogens blijven zich ontwikkelen en daardoor je ambitie ook. Iedereen gaat door verschillende levensfasen heen en of je het nu wilt of niet, je leven blijft veranderen.
Van braaf schoolmeisje met twee staarten verander je misschien in een rokende puber. Van studerende vrouw in werkende vrouw met een relatie of juist zonder.
Carrière, trouwen, scheiden, kinderen? Dat zet je wereld telkens even op z’n kop. Werk. Maar ook familieleden; waar je zorg en tijd aan wilt of moet besteden.
Je sociale leven, sport, clubs en andere hobby’s. Nevenfuncties. Ouder worden; een lijf dat verandert.
Het hoort er allemaal bij. Bij elke fase horen andere dingen. Sommige fasen horen bij je leeftijd, andere fasen worden je door anderen “opgedrongen”. Hoe zeker het ook is dat je verschillende fasen zult doorlopen in je leven, zo onduidelijk is het tegenwoordig wanneer ze voor je zullen aanbreken. Soms zie je het zelfs pas achteraf.
Als je je realiseert dat doordat je leven en levensfasen veranderen en daarmee ook je ambitie, ben je al een heel eind. Dan kan je aanvoelen dat het tijd is om naar je ambitie te kijken en er iets mee te doen. Leer om naar de signalen te luisteren.
Je wordt er steeds beter in, in ‘luisteren naar’ en zo laveren tussen stress en schaterlach en het bijstellen van je ambitie of het bijsturen van de uitvoering ervan! Voorkom dat je tijd, energie en jaren van je leven stopt in dingen die niet jouw ambitie zij of niet bij jou passen. Je krijgt er geen energie van, stress ligt op de loer, je schaterlach verdwijnt.
We maken het onszelf moeilijk
In alle drukte, met al die verschillende ballen die vrouwen met ambitie in de lucht proberen te houden, willen ze alles goed doen en niet een beetje goed, maar perfect. Dat betekent: geen fouten maken, niet proberen maar alles meteen goed doen, alleen degelijk werk afleveren, nooit de kantjes ervan af lopen, blijven leren en alles altijd controleren! En dat is ook onzekerheid die de kop op steekt; alles in het veelkleurige skala tussen “twijfel” en “imposter gedachten”.
Stress natuurlijk! En nooit zeggen: ‘ja, dat kan ik’ als je het niet helemáál zeker weet.
Haalbare doelen stellen dat maakt het leven weinig uitdagend. Dat gebrek aan uitdaging heeft verdergaande gevolgen dan je op het eerste oog zou denken. Als je doelen niet uitdagend zijn, wordt je leven dat ook. Want jij wordt niet uitgedaagd, je leert niet, je ontwikkelt je niet, je scoort niet, en je krijgt geen waardering.
Je leven wordt minder betekenisvol, je gaat onderpresteren, je zelfvertrouwen en je status nemen af. Dus: een cirkel van saaiheden en een gebrek aan uitdaging waarin je dreigt vast te lopen. Na nog een paar teleurstellingen worden onze dromen nog kleiner, minder uitdagend en minder voor onszelf.
En daar zit je dan
Alles goed te doen, risico’s te mijden, lekker veilig maar uiteindelijk levert het je weinig uitdaging en voldoening op en ben je behoorlijk gestrest.
Die cirkel kan je doorbreken, door uitdagingen aan te gaan, successen op een rijtje zetten, jezelf toestaan te proberen, jezelf vergeven als iets niet meteen lukt en het allemaal niet zo persoonlijk te nemen. Een tegenslag hoort erbij. Zet je erover heen, volgende keer meer succes. Zo hou je je leven spannend, je ambitie levend en blijf je jezelf ontwikkelen. Anderen zullen je zien schaterlachen!
Een ander aandachtspunt voor vrouwen die hun ambitie willen realiseren: wat we ons voornemen, doen we. We gaan door tot we niet meer kunnen. We stoppen liever met lachen (en gaan dan nog een hele tijd door), dan dat we onze doelen aanpassen/bijstellen!
Dit zijn momenten om even stil te staan en jezelf af te vragen:
Staat mijn ambitie mij (en mijn schaterlach) in de weg en moet ik mijn leven veranderen of is het even doorbijten om mijn ambitie te vervullen? En heus, het is het waard om op zo’n moment, bij jezelf, op zoek te gaan naar het echte, eerlijke antwoord!
Je ambitie realiseren en schaterlachen
Ja, waar ren jij nou eigenlijk naartoe? Als je alles kunt dan wordt het juist nog belangrijker om helder te krijgen wat je echt wilt en daar ook naar te gaan leven: dat is de weg naar de schaterlach.
Gun het jezelf om weer te schaterlachen, maar dat gaat niet vanzelf. Je weet het heus wel als je niet tevreden bent over je werk, je leven: je schaterlach is verdwenen en je voelt stress.
Van die stress, daar wil je vanaf en die schaterlach die wil je terug. Je weet dat er meer in zit, je voelt je ambitie die je geen handen en voeten hebt gegeven… De onrust, verveling, het gemis, de ongeconcentreerde rusteloosheid. En dan kan je gaan zitten wachten tot het vanzelf over gaat, maar je kan er ook iets aan doen:
Je ambitie realiseren!
Kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Neem dan gerust contact op voor het inplannen van een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Ja, de tragiek van Joan, die een bijfiguur in deze film is maar zo tot mijn verbeelding spreekt. En waarom dan? De tragiek van Joan is, dat zij uberhaupt voorbestemd was om een bijfiguur te zijn.
Even voor de setting. De film gaat over Alan Turing die tijdens de tweede wereldoorlog de voorloper van de computer ontwikkelde om de code te kraken waarmee de Duitsers hun berichten versleutelden. De vindingrijkheid, intelligentie en eenzaamheid van Alan zijn prachtig verbeeld; zijn ontzettende slimheid, zijn autistische trekken, zijn homosexualiteit die hij moet verbergen. Zijn anders zijn die hem uiteindelijk de das om doet.
En daar is ook Joan, de enige vrouw; net zo vindingrijk, net zo intelligent en ook eenzaam. In de jaren 40 van de vorige eeuw was het onmogelijk voor een vrouw om in een mannenwereld te werken. Ongepast! Ze kreeg er geen toestemming voor van haar ouders; dus verzon ze –samen met Alan- een dekmantel. Dat lukt voor even. Maar Joan moet zich aanpassen aan de ruimte die een vrouw krijgt en zich voorbereiden op een leven als “vrouw van”; geen ruimte voor ‘eigen’ ambities, háár nieuwschierigheid of het ontwikkelen van haar unieke capaciteiten
Ja. Zo ging dat. Zó kortgeleden nog. Daar schrok ik toch weer van.
En nu. Nu is het anders. Wij hoeven geen bijfiguur te zijn; wij kunnen ons eigen leven leiden.
Wij kennen onze eigen tragiek. Wij verslikken ons in alle keuzes die we moeten maken. Wij kunnen alles. En Wij móeten alles. En alsof dat nog niet genoeg is zijn er ook nog heel veel meningen over “ons vrouwen in het algemeen” die zich aan ons opdringen: wat we allemaal niet goed doen en waar het ons aan ontbreekt.
Om moedeloos van te worden toch? Want omdat wij niets móeten, hebben we het idee dat we álles moeten. Dat maakt het leven ingewikkeld; we willen én, én, én. Het blijft moeilijk omdat het daardoor eigenlijk nóóit goed is: er is altijd wel iemand die iets op ons aan te merken heeft.
Harriet Rubin vertelt over wat er voor moois met je kan gebeuren als je vertrekt vanuit een grote organisatie en zelfstandig wordt; in haar woorden “solo gaat”. Een mooi thema nu veel mensen voor zichzelf beginnen, een eigen bedrijf starten, ZZP-er worden; allemaal verschillende benamingen voor de reis die je zelf gaat maken, en waar je zelf invulling aan mag en kan geven.
Er staan je vlgs Rubin een aantal vrijheden te wachten; het hervinden van je eigen identiteit, je onafhankelijkheid, een inkomen en verlichting. Ze beschrijft stap voor stap de zoektocht naar het realiseren van de ambitie in je werk en leven. Met als eerste stappen het loskomen van je verleden, een invulling geven aan je dagen en weken op jouw manier, en natuurlijk onderzoeken wie jij wilt zijn als zelfstandige. Wat is het werk dat jij wilt doen..
Soloing heeft twee betekenissen”: “Alleen op weg gaan” and being “complete in yourself.” . . . Maar je verlaat niet zomaar een bedrijf/een carriere/een salaris–en vervolgt vrolijk je pad naar een meer vervullend leven. Daar is meer voor nodig. Er is een mysterieuze overgang die je doorgaat, een delicate transitie die je door maakt om van in je piere uppie naar compleet met jezelf te gaan.
Dit boek voor mij? Herkenning! Mezelf, maar ook anderen om me heen die ik in verschillende fasen/hoofdstukken en worstelingen van dit boek heb gezien. Inspirerend om het ingeslagen pad van zelfstandige voort te zetten.
Ab Dijksterhuis beschrijft hoe ons onbewuste met ons speelt, wat ons bewuste daar van ziet en meekrijgt. Mooie voorbeelden, helder geschreven. Zette mij weer eens aan het kijken naar mezelf; wat beweegt mij. Wat mij verder is bijgebleven is dat ons bewust zijn niet zoveel meer doet dan onze ervaringen registreren, en dat we dat weer groter maken juist omdat het het bewuste is; en dat onbewuste zo makkelijk kleiner maken; omdat we ons daar niet van bewust zijn.. Kan je het nog volgen? Als je Ab leest wel hoor!
Julie heeft het helemaal niet naar haar zin in haar leven. Ze verhuist met haar vriend naar een buitenwijk van NY waar ze niet wil wonen, ze heeft 7 jaar gewerkt aan een boek wat maar niet gepubliceerd wordt en haar werk is vervelend en saai. Haar vriendinnen boeken wél het ene succes na het andere. Julie wil ook wel eens wat, maar het lukt maar niet. Ze besluit om dan maar iets te gaan doen wat ze leuk vindt, maar wil daar wel een uitdaging van maken. Ze zet haar tanden in haar eigen project en besluit álle recepten uit het hele dikke kookboek over de Franse keuken van de befaamde meesterkok Julia Child in een jaar tijd koken en daar tegelijk een blog over te schrijven. Want koken en schrijven; dat is wat ze wil. Zo mooi om te zien wat er gebeurd als je gaat doen waar je van houdt; dat werkt ook hier weer prachtig!
Aan het stuur van je eigen leven gaan zitten, dat doen Thelma en Louise in deze prachtige roadmovie, ze rijden dwars door het westen van de VS.
Een -hoe mooi de beelden ook zijn- schrijnend verhaal over twee vrouwen die vast zitten in hun levens. Heel lang hebben ze alles geslikt, zich aangepast en concessies gedaan. Ze zijn al veel te lang kwijt wie ze zelf zijn, en al helemaal vergeten wat het leven was dat ze zouden willen leiden. Ze kunnen niet meer zo verder en zien maar één way out: ze vertrekken.
Zonder voorbereiding stappen ze in de auto en rijden weg uit de vertrouwde omgeving die hen zo benauwd. Ze storten zich in het avontuur en proberen te ontsnappen aan hun levens.
Maar sturen in hun nieuwe leven, daar komen ze niet aan toe; ze hebben geen nieuw doel, geen nieuw vooruitzicht. Ze vertrekken hals over kop, ze vluchten.
Als je net zo lang wacht als Thelma en Louise met jezelf en je leven in de ogen te kijken, dan verlies je -net als zij- jezelf.
Als je maar doorgaat met doen wat je doet, je aan blijft passen aan anderen en geen grenzen stelt, dan leef je niet jóuw leven maar dat van iemand anders. Als je dat niet meer vol kan houden dan is het vaak te laat om nog genuanceerd te zijn; alternatieven te zien of te bedenken.
De harde les van Thelma en Louise is dat de volhouder níet wint.
Zij verliest uiteindelijk de macht over het stuur van de auto die haar leven is.
