Zeezicht

Aan zee zijn. Daar oefen ik in ver kijken, dat eindeloze water over.

Ik voel de onwennigheid van mijn oogspieren.

Zo ver kijken als de zee kan ik nergens. Zo ver als de zee strekt kunnen mijn ogen helemaal niet zien.

De ruimte, de verte, de grootsheid maakt alle andere dingen die er zijn klein. Mijn perspectief veranderd.

En als ik dan over het duin klim, terug de wereld in, dan kijken mijn ogen anders. Om me heen, naar mijzelf en mijn leven.

Dat is wat zeezicht kan doen.